به گزارش برترین خبر ، متن کامل این یادداشت را در زیر مشاهده می‌کنید:
در چهار دهه اخیر توسعه و پیشرفت شایان وصفی در عرصه‌های گوناگون علمی از جمله شیمی در کشور رخ داده است که در جهت تداوم و حصول نتایج کامل‌تر و نیل به اهداف خودکفایی در زمینه‌های مرتبط با صنایع شیمیایی، ملاحظاتی چند را باید در نظر داشت:
در بخش آموزش و توسعه همه جانبه شیمی در کشور، وزارت عتف می‌بایستی با برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری در راستای نقشه جامع علمی کشور، ضمن مدیریت موضوع و جهت‌دهی آن و با حفظ احترام به استقلال نظر دانشگاه‌ها و مراکز تحقیقاتی، دانشگاه‌های صاحب نظر و برخوردار را مورد توجه ویژه خود قرار دهد و با تمهیداتی از رشد و توسعه بی‌رویه آموزش عالی در موسسات کمتر برخوردار و بعضا بی‌نام و نشان جلوگیری نماید.
در دو دهه اخیر، عدم ارزیابی ستادی از طرفی به همراه صدور مجوزها و گشایش رشته –گرایش‌های بدون اساس کارشناسی و پذیرش بی‌حساب دانشجو در دانشگاه‌ها و موسسات گمنام، تبعات جبران‌ناپذیری را بر جامعه علمی به طور کلی تحمیل نموده است که متاسفانه رشته شیمی هم از این قاعده مستثنی نیست. در این راستا انتظار میرود تا وزارت عتف به نظرات مشفقانه انجمن شیمی و به ویژه تصمیمات کارگروه تخصصی شیمی در شورای گسترش که منتخب اعضای هیات علمی دانشگاه‌های برخوردار و سراسری هستند، اعتماد نماید و بازبینی و به‌روزرسانی عناوین و سرفصل دروس رشته-گرایش‌های شیمی را در اولویت قرار دهد و جدا از صدور مجوزهای گشایش رشته–گرایش‌های غیرمتداول پرهیز نماید. قابل ذکر است که عدم کنترل پذیرش دانشجو در موسسات کم‌برخوردار، سیل عظیم فارغ‌التحصیلان بیکار بی‌مهارت را صرفا سرعت بخشیده که عواقب و لطمات اجتماعی را یقینا در بر خواهد داشت. در بعد پژوهش، به منظور هدایت هدف‌مند تحقیقات در دوره‌های تحصیلات تکمیلی می‌بایستی شاخص‌های پژوهشی و نقشه‌ی جامع پژوهشی به‌صورت مستمر به‌روزرسانی شود و با حمایت مالی و پشتیبانی از محققان، علی‌الخصوص دانشجویان تحصیلات تکمیلی و با گسترش شبکه آزمایشگاه مرکزی با ارایه خدمات موثر مسیر تحقیقات را هموار کرد. متاسفانه در رشته-گرایش‌های مختلف شیمی به علت عدم دسترسی به دستگاه‌های آنالیز، شناسایی و اندازه‌گیری دقیق خواص مواد و گرانقیمت بودن مواد شیمیایی، بیم آن میرود که موضوعات پژوهشی به صورت سطحی و نه چندان عمیق مطالعه شده و محققان به سوی تحقیقات بی‌کیفیت هدایت شوند که نه تنها نیازی از جامعه برطرف نمی‌کند بلکه هزینه‌های گزاف و زیادی را به مراکز تحقیقاتی و دانشگاهی تحمیل خواهد کرد. بنابراین توسعه و تقویت آزمایشگاه‌های مرکزی باید در دستور کار قرار داشته باشد.
در سال‌های اخیر، شاهد حوادث تلخ و آزاردهنده‌ای در آزمایشگاه‌های دانشگاه‌ها بوده‌ایم که ایجاب می‌کند تا در خصوص ایمنی و اخلاق در پژوهش به ویژه از بعد آزمایشگاهی، پروتکل‌های ایمنی در دانشگاه‌های کشور اجرایی گردد تا شاهد چنین حوادثی در این دانشگاه‌ها نباشیم.
